Περιγραφ�?

Μ�?κους 30-60 εκατοστών, με πολύ μακριές και μυτερές φτερούγες με άνοιγμα 60 εώς 120 εκατοστά και μακριά ουρά. Όπως σε όλα σχεδόν τα αρπακτικά το θηλυκό είναι πιο μεγαλόσωμο από το αρσενικό. �?ο φτέρωμα του ανάλογα με το υποείδος: το χρώμα της ράχης μέχρι την ουρά ποικίλει από σκούρο μπλε έως γρίζο, το στ�?θος και η κοιλιά είναι διάστικτο (καφέ) ανοικτό, το τελείωμα της ουράς του είναι λευκό, χαρακτηριστικό του χρυσογέρακα όπως και σε όλα τα Long Wing �? �?ψηλ�?ς Πτ�?σης αρπακτικά είναι το μαυρό �? πολύ σκούρο χρώμα με τη μορφ�? γραμμ�?ς που καλύπτει τα μάτια εώς και το κάτω μέρος του κεφαλιού. �?ο όνομα Χρυσογέρακας προέρχεται από το χαρακτηριστικό χρώμα στο πάνω μέρος του κεφαλιού. �?α αν�?λικα, σκούρο καστανό με ραβδώσεις σε όλο σχεδόν το σώμα. �?ο βάρος των ενηλίκων είναι 450 εώς 600 γραμμάρια για τα αρσενικά και 600 εώς 800 γραμμάρια για τα θυληκά. Αυτ�? τη στιγμ�? υπάρχουν 5 συνολικά υποείδη: biarmicus (όπως περιγράφεται παραπάνω), feldeggii (Δ. Ευρώπη, Ιταλία, Ελλάδα, �?ουρκία, Κύπρος), erlangeri (Αιγυπτος, Αιθιοπία), tanypterous (Μέση Ανατολ�?) και abyssinicus (Αιγυπτος)

Βιότοπος

Ο Χρυσογέρακας απαντάται σε ανοιχτές περιοχές με χαμηλ�? βλάστηση αλλά όχι σε όλη την ελληνικ�? επικράτεια. Φωλιάζει κυρίως σε απότομους βράχους �? πάνω σε δέντρα που εποπτέυουν σε μια μεγάλη έκταση. Οι κυρίως βιότοποί του βρίσκονται στην βόρεια Αφρικ�? στα νησιά του Αιγαίου, στην ανατολικ�? Πελοπόνησο, στη βόρεια Ελλάδα, στην Κύπρο και στη βόρεια �?ουρκία (νότια παράλια της Βαλτικ�?ς). Πρόκειται για μεταναστευτικό πουλί που ξεχειμωνιάζει στα νοτιότερα σημεία παρουσίας του και τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μ�?νες ανεβαίνει βορειότερα όπως στην χώρα μας.

�?ροφ�?

�?ρέφεται κυρίως με πουλιά που σε μέγεθος μπορούν να είναι μεγαλύτερα από αυτό. Ακόμα είναι ένα από τα ελάχιστα �?ψηλ�?ς Πτ�?σης αρπακτικά που επιτίθεται σε μικρά θηλαστικά αλλά και σε ερπετά (σαύρες κυρίως). Στον Χρυσογέρακα βρίσκουμε έναν μοναδικό τρόπο κυνηγιού σε ζεύγη: �?ο θυληκό λόγω της μεγάλης έκτασης των φτερών του και του μεγέθους του, πετάει πολύ χαμηλά στο έδαφος με ταχύτητα και πολλές φορές και πάνω από την γραμμ�?των δέντρων προκαλώντας σύγχυση και πανικό στα πουλιά οπότε και το αρσενικό που πετά ακριβώς πίσω του αλλά ψηλότερα εφορμά κάθετα και με συνεργασία του θυληκού συλαμβάνουν το θ�?ραμα. �?α είδη που προτιμούν είναι μικρά πουλιά αλλά και μεγαλύτερα όπως η τσίχλα, το κοτσύφι και πολλές φορές πέρδικες, μπεκάτσες. Έχουν σημειωθεί επιθέσεις ακόμα και σε κορακοειδ�?. Η μεγάλη ευκινησία που διαθέτουν λόγω της μεγάλης έκτασης των φτερών και της μεγάλης ουράς τα καθιστά ικανά να επιτεθούν ακόμα και σε νυχτερίδες με σημαντικό ποσοστό επιτυχίας.

Αναπαραγωγ�?

�?ο ζευγάρωμα ξεκινά Απρίλιο �? Μάιο, με πτητικές επιδείξεις και κακαρίσματα, από ένα υψηλόφωνο κακάρισμα ως ένα λεπτό σφύριγμα. �?ο θυληκό αποθέτει 3-5 αβγά τα οποία κλωσ­σάει κυρίως το θηλυκό, με τη βο�?θεια συχνά και του αρσενικού που έχει και την ευθύνη τροφ�?ς του συντρόφου του επί 25-38 μέρες. Η πρώτη, αναγνωριστικ�? πτ�?ση των νεοσσών, τους οποίους φροντίζουν και οι δύο γονείς, γίνεται μετά 40-50 μέρες. Στη συνέχεια η εκπαίδευση των νεοσσών κρατάει εώς και 2 μ�?νες ακόμα και με ζωντανά θηράματα που κουβαλούν οι γονείς στη φωλιά.